Les dernières découvertes

Vermoedelijk gaan we vanavond nog lekker eten, maar eerst gisteravond. Niet gezwommen, gewoon gedoucht en toen naar restaurant Le Panorama, inderdaad daar links aan de straat naar beneden. Er waren binnen tafels, maar iedereen wil daar natuurlijk op het buitenterras aan de achterkant met zicht op de haven, de bergen en de kleurende avondhemel waarin dozijnen huiszwaluwen zich tegoed deden aan de muggen die anders op mijn benen afduiken. Het kwikkende geluid van zwaluwen vind ik altijd echt zomers.

Eerst maar een pastis en toen bestelde Martin iets dat uiteindelijk mosselen bleken te zijn, verstopt onder een andere naam. De restaurants hier hebben vaak een kaart op papier en een bord met suggesties dat schuin tegen een tafel of stoel in het zicht wordt geplaatst. Hier had men ook een bord in het Engels met daarop Seaneed of zo en dat waren dus mosselen. Ik had een tamboertje krab met mango en frites, die hier vask slap zijn, trouwens. Daarna weer een grand dessert met verse ananas, ijs, slagroom met saus, koffie, en chocolademousse, heel vies ook allemaal.

Toen nog even aan serveerster gevraagd wat men hier in de winter deed. Pas grand' chose, dus niet veel blijkbaar. Men sloot de boel en ging met vakantie. Alles moet dus nu verdiend worden.

Het uitzicht omvatte trouwens ook nog een rotspunt met Genuese toren erop die van kleur verschoot, zoals die lichtjesstrips die Maison de la Lidl van tijd tot tijd verkoopt: van blauw, naar geel, naar fuchsia, naar groen. Die torens staan overal en in vroeger tijden kon men in een paar uur via vuursignalen het hele eiland waarschuwen tegen vijanden. Wij hebben de toren rechts en links laten liggen en de beklimming niet meer ondernomen, het kan ook te gek.

Bij het ontbijt een nieuwe jam ontdekt, arbouse. Die wordt volgens het label gemaakt van vruchten van de arbutus of aardbeienboom. Smaakte een beetje rozenbottelachtig. Niet alle ontdekkingen zijn groot, maar toch.

De nieuwe Dacia Duster is hier trouwens zo'n 10 mille goedkoper, dus. Wel een hele ontdekking, toch? Er rijden er vrij veel, ook in de kleur die wij gekozen hebben. Er zijn meer mensen met smaak, zeg dat maar tegen David.


Bij het ontbijt de andere Nederlanders, ook de vervelende man, gewezen op het bijzondere interieur van de kerk van Piana, want daar moest iedereen sowieso op weg naar Ajaccio langs. Zonde om dat te missen, je komt hier niet elke dag, tenslotte.

Na het ontbijt de koffers in de auto voor de laatste etappe naar Ajaccio. Vlakbij getankt, twaalf liter diesel voor 20 euro. Verderop was Martin er toch niet gerust op dat de tank vol zat, dus toen heeft hij hem met €3.49 tot spugens toe vol gekregen. Het tankstation daar had een goede dag.

Het eerste deel ging weer via de smalle kronkelwegen van gisteren, maar dit keer geen vrachtwagens of bussen. In het stadje waar we wilden koffiedrinken stond iedereen weer dwars, dubbel of Canadees geparkeerd voor bakker of postkantoor, dus uiteindelijk koffie op een groen overdekt terras in Sagone. Prachtige bloemen, mussen, banken met kussens, veel mannen met grijze of grijzende baarden. Toen we het toilet bezochten, bleek het terras bij een tabakszaak annex patissier te horen die er werk van maakte. Wij zijn, ook plots en onverwacht geconfronteerd, sterk gebleven en niet aan de assebas aux framboises en croûte de chantilly d' ardûmes gegaan. Ook de bolle bossu niet aangekeken of verkend.

Route fraai, hier en daar een roofvogel, een brug over een aanwezige rivier of droge bedding, wat geiten, een afgrond met vergezicht, de blauwe zee. Oleanders per strekkende mijl in allerlei kleuren en tinten , enkel of dubbel en die gele zijn ook mooi. Bij ons in de straat in Alkmaar hebben mensen ze gewoon in de voortuin staan, zomer en winter. Mocht het klimaat veranderen: mûrier platane en een stel oleanders!

Het eerste hotel is ook ons laatste en de kamer was al klaar. Spullen naar boven, Martin een tukje na alle bochten en chicanes. Ik had een Fnac gezien en die bleek 5 minuten lopen. Ze hadden er allerlei papeterie, maar ik had nog cijferschriftjes. Er was een wastafelplanchetje met Engelstalige boeken en daar voor bijna een tientje Munich van Robert Harris gekocht, een schrijver die bestaande geschiedenis bewerkt tot interessante thrillers. Veel van gelezen ,deze nog niet.

Bij Leclerc ernaast een pot cédratjam, moet je hebben om het nog eens na te spelen. Eerst oefenen met kwarktaart zonder en zodra ik dat in de vingers heb en goed op mijn vorkje kan krijgen die jam erop. Ook sandwiches, pastis 51, clementinesap en wat knabbels meegenomen.

Inmiddels wat flauw en dus snel door de hitte, 34 graden of zo, naar boven. Snel sapje en wat eten. Het centrum hebben wij vorige week zondag reeds verkend en we vinden het nu te warm om daar weer naartoe te jakkeren.

Verslagje maken, waarschijnlijk het laatste, Emily vast gefeliciteerd voor morgen, verder in mijn derde bloedstollende dwarsligger, Karin Slaughter, leuke naam voor misdaadschrijfster.

Vanavond alles weer zo ordenen dat er geen verboden spullen in de handbagage zitten en dan morgen om 6.30 ontbijt, auto afgeven en klagen bij Avis om 7 uur, is allemaal live te volgen op Corsica 1 en dan rond 9 uur vliegen. De ervaring leert dat de terugrit naar Alkmaar vaak het langste duurt door file of wat dan ook. We zien wel.

Mocht ik vanavond nog een spectaculaire ontdekking eten, dan hoort u nog van mij!

Aux petit pois!