De laatste drie dagen

Dinsdag 32 juli vertrokken we dan uit Hannover, pillen voor de voet werkten prima. Het was 20 graden, bij Münster vielen wat druppels. We deden eerst Hameln, ten Z-O van Hannover. Een mooi stadje met vakwerkhuizen en panden uit de zgn Weserrenaissance. Nog een klein geel boekje met Sagen van Grimm gekocht en een blauw bord met stadsgezicht van Hameln voor aan den wand. De A’s van de apotheken zijn rood, dus die zijn op het bordje moeilijk te zien. Toen via Paderborn , Innen Lippe, Unter Lippe, Außer Lippe, Bad Lippe en Lippe am See richting Münster. Daar ook weer de apotheken geteld, lastig, want als je er een hebt gezien moet je gelijk, als bij tennissen, weer aan de overkant kijken voor de volgende. Waarschijnlijk mogen Duitsers nooit verder dan 50 meter van zo’n instituut wonen. Onderweg nog een broodje bij McD, wat ik eigenlijk niet zou vertellen, maar er stond een blonde jongen achter de toog, wiens haar wat langer was dan standaard, van voren was er een lok omgekruld naar opzij, en vanachter was het recht afgeknipt en krulde het iets naar buiten. Ik moest aan een buiksprekerspop denken. Waarschijnlijk een hele gemene kapper.
Ingecheckt in het hotel, auto in garage eronder, waar geen plaats was. Ik ging naar boven om te vragen hoe nu, kreeg te horen dat het verderop nog een diepgarage gaf, en vond Martin plots geparkeerd, achter een rij auto’s waar hij overheen gesprongen moest zijn. De rij ervoor kon mechanisch opgeschoven worden, zo bleek, maar je staat heel raar te kijken.
Beetje uitgepuft en ’s avonds buffet in het restaurant tussen alleen maar andere Nederlanders. Daarna een moeizame nacht. Martin doet dan wel oordoppen in, omdat hij anders zichzelf wakker maakt. … De volgende dag door de stad gewandeld. We zaten vlakbij het centrum waar in 45 nog maar 10% van overeind stond. Er was dus heel veel nieuwbouw, maar ook nieuwe oude panden. We bezochten de Friedenssaal in het Rathaus, waar in 1648 de Vrede van M werd gesloten, dat was ooit de eerste keer dat een oorlog door onderhandelingen werd beëindigd. Later, maar dat wist u, volgde nog de Vrede van Westfalen, maar die was elders in M getekend.
Oh en waar ik Frederik van Denemarken zei, moet zijn Christiaan van Denemarken, stop.
Toen nog allerlei kerken langs, gotisch, barok, romaans, gesloten en in restauratie (de Dom, bv). Aan de spits van de Lambertikirche hangen drie kooien uit de 16e eeuw, waarin ooit de lijken van leidende Wederdopers tentoongesteld waren; dus daar vlakbij maar koffie ohne.
Er was markt. Met veel bloemen en planten, en die bloemen waren ook achter het rococopaleis van de Prins-bisschoppen te zien in een prettige botanische tuin. In het park ook enorme bomen. Het paleis zelf indrukwekkend, van rode baksteen met gele zandsteen biesjes en ornamenten. De voordeur naar de hal stond open, je kon daar doorheen naar de tuin en dat deden we. Buiten was het dus Marie Antoinette, in de hal was het het Amstelstation bij oplevering. Een hele rare kale hal, compleet jaren 50 modern. Nog nooit zo’n raar contrast gezien.
We deden nog lunch, ik een Amarenaeisbecher en Martin Käsespätzle met daarbij een Radler. Toen nog wat rondgelopen, papegaaienkalender gevonden en een ringband met een kaart van Duitsland erop (waar zaten jullie? Kijk maar voorop!)
Na het diner nogmaals richting Lambertikirche, waar elke avond, behalve dinsdag, een hoornblazer van 21 tot 24 uur elk half uur op de hoorn blaast. We hadden nog geen Blaskapelle gehad, dus maar een koffie er vlakbij. Toen het moment daar was, klonk er een soort zoemertje, als bij “volgende patiënt”. Heel teleurstellend, dus maar weer richting hotel voor de laatste wake. De nacht ervoor de ramen dicht, maar dat bleek warm. Nu open, waardoor het gelal uit het park en het gerace van de doorgaande weg onder het raam ten volle tot bloei kwamen. Ook ging de tv nog spontaan om 4 uur aan (ik denk dat ik toen uiteindelijk sliep, ik had 2.39 nog op de teller gezien), waar Martin weer van wakker werd.
Ontbijt, auto uit de schuifstalling en toen in droog weer in 4 uur naar huis gereden. En dus zit het er weer op. Nu moeten jullie zelf weer van alles gaan beleven. Onze wassen draaien en het roepdier is ook weer terug uit zijn pension. De tuin staat fraai in bloei en alles is er nog. Nog vier weken vrij dan maar.
Wij bedanken ons nog maal voor uw aandacht en ook voor de zorg van de Klinikum te Hannover. Tschüss!