Sartène, Bonifacio, Pinarello
Door: Jip
Blijf op de hoogte en volg Ans en Martin
24 Juli 2018 | Frankrijk, Pinarellu
Waar waren wij gebleven? Gisteravond winkelstraat uitgelopen en op terras neergestreken voor diner. Om de hoek zat vervelende meneer, dus uit het zicht gaan zitten. Het is overal pizza en pasta hier en dus nu gekozen voor vis. Martin had iets groots dat Filet st Jacques heette en ik ging voor Dos de cabillaud sur écrasé de pomme de terre, of in het Engels smashed potatoes. Daarna nog een flan de châtaigne, want alles is hier ook gemaakt van kastanjes. Kastanjepuree vind ik altijd een weeë hap, maar dit was te doen met geconfijte sinaasappel en vanilleijs.
Toen retour hotel en oogjes toe.
Om 8 uur weer op en toen ontbijt met uitzicht over de baai, heel vervelend. Men supte zelfs naar de overkant. Toen de auto uitgeparkeerd, de betreffende meneer hing over railing terras, maar hield zijn mond.
Eerste stop was Sartène/ Sartè, dat 12 km verderop lag. Volgens Prosper de Merimee, we hebben al zijn films gezien, het meest Corsicaanse dorp van het eiland, dus daar dan maar heen, wat moet je anders? Het lag weer tamelijk boven, bestond uit granieten huizen, sommige vervallen en onbewoond. De kerk bezocht waar het kruis en de boeien van il Catenucciu hangen. Op de avond van Goede Vrijdag sleept een boeteling in het rood met kap over het hoofd en die boeien aan zijn enkel dat kruis door de straten, gevolgd door een andere stumper in het wit die hem helpt, nog wat boetelingen die bemoedigend zingen en wat geestelijken. Het naspelen van gruwel is niet mijn ding en volgens mij brengt dat ook de wereldvrede niet dichterbij, maar alles beter dan spreeuwenpaté. Zien jullie dat de accenten nu vloeiend voorbijkomen?
Koffie op het plein, nog wat door de straatjes geslenterd en retour auto.
Ava gaf gisteren nog een tip om misschien de navigatie te laten praten, maar die mocht helaas niet baten. Corsica is het eiland van de vendetta en misschien houdt deze navigateur automatique zich aan de omertá.
Hoe dan ook, de rit ging verder naar het niet te missen Bonifacio/ Bunifaziu op de zuidpunt. File het dorp in. Toen even in de rij voor parkeerplaats, maar na een paar minuten konden we al binnen en werd ons een plekje aangeduid. Mensen zijn hier heel aardig, trouwens.
De haven langsgelopen en eerst maar eens moed ingegeten met pasta op terras. Ik had ravioli met tomaten, spinazie en munt, heel bijzonder en smakelijk. Goed brood erbij. Martin dreigde nog even af te haken bij het beklimmen van de bovenstad, maar omdat het toch het heetst van de dag was, samen de klim ondernomen. Een steile klim met treden van granieten keien, soort bijna-dood ervaring met tussendoor nog trap die op Maya pyramide leek. Mad dogs and Englishmen...
Boven eerst staan uitzweten en toen een zo vlak mogelijk rondje gemaakt met oa een 12de-eeuwse kerk die van binnen prettig barok was. Even gezeten, toen verder op adem gekomen in de loggia ervoor, waar het koeler was. Op zich allemaal mooi en spectaculair gelegen, maar mij moet toch van het hart dat alles, vergeleken met Italië, wat vaal oogt en ook vaak een verfje behoeft. Dit is mijn verslag en dus mag ik daarin zoveel zeuren als ik wil. Maak mij hoofd toerisme en ik geef iedereen donkergele en okerrode muurverf om de boel wat op te fleuren.
Het uitzicht over de krijtrotsen met turquoise zee was spectaculair, soort Dover maar dan dus zonnig. Die krijtrotsen zijn alleen daar, rest eiland graniet.
Mijn man meldt dat in Kopenhagen her wereldcongres kerstmannen plaatsvindt nu, maar ik kan hier even niet weg.
Toen weer naar beneden, ook geen sinecure. Geheel verschwitzt in de auto, op weg naar Porto Vecchio, dwz Ste Lucie de Porto Vecchio, maar eigenlijk naar Pinarella/Pinareddu. De straatnaam bleek een wegnummer, ook handig, dus eerst te ver gereden, omgedraaid, toen ontdekt dat wegnummer straatnaam was, etc. Nu in Residence U Paesolu, twee nachten, in kamer met Louis Seize stoeltjes en kurkbehang. Onderweg ook kurkeiken gezien, de bergen worden hier iets minder groen. In Bonifacio waren trouwens ook etuis en babyschoentjes van kurk te koop, nog nooit gezien.
Nu redelijk afgedraaid dit verslag getypt, dus doe er wat mee!
Soyez les bien climatisés!
Toen retour hotel en oogjes toe.
Om 8 uur weer op en toen ontbijt met uitzicht over de baai, heel vervelend. Men supte zelfs naar de overkant. Toen de auto uitgeparkeerd, de betreffende meneer hing over railing terras, maar hield zijn mond.
Eerste stop was Sartène/ Sartè, dat 12 km verderop lag. Volgens Prosper de Merimee, we hebben al zijn films gezien, het meest Corsicaanse dorp van het eiland, dus daar dan maar heen, wat moet je anders? Het lag weer tamelijk boven, bestond uit granieten huizen, sommige vervallen en onbewoond. De kerk bezocht waar het kruis en de boeien van il Catenucciu hangen. Op de avond van Goede Vrijdag sleept een boeteling in het rood met kap over het hoofd en die boeien aan zijn enkel dat kruis door de straten, gevolgd door een andere stumper in het wit die hem helpt, nog wat boetelingen die bemoedigend zingen en wat geestelijken. Het naspelen van gruwel is niet mijn ding en volgens mij brengt dat ook de wereldvrede niet dichterbij, maar alles beter dan spreeuwenpaté. Zien jullie dat de accenten nu vloeiend voorbijkomen?
Koffie op het plein, nog wat door de straatjes geslenterd en retour auto.
Ava gaf gisteren nog een tip om misschien de navigatie te laten praten, maar die mocht helaas niet baten. Corsica is het eiland van de vendetta en misschien houdt deze navigateur automatique zich aan de omertá.
Hoe dan ook, de rit ging verder naar het niet te missen Bonifacio/ Bunifaziu op de zuidpunt. File het dorp in. Toen even in de rij voor parkeerplaats, maar na een paar minuten konden we al binnen en werd ons een plekje aangeduid. Mensen zijn hier heel aardig, trouwens.
De haven langsgelopen en eerst maar eens moed ingegeten met pasta op terras. Ik had ravioli met tomaten, spinazie en munt, heel bijzonder en smakelijk. Goed brood erbij. Martin dreigde nog even af te haken bij het beklimmen van de bovenstad, maar omdat het toch het heetst van de dag was, samen de klim ondernomen. Een steile klim met treden van granieten keien, soort bijna-dood ervaring met tussendoor nog trap die op Maya pyramide leek. Mad dogs and Englishmen...
Boven eerst staan uitzweten en toen een zo vlak mogelijk rondje gemaakt met oa een 12de-eeuwse kerk die van binnen prettig barok was. Even gezeten, toen verder op adem gekomen in de loggia ervoor, waar het koeler was. Op zich allemaal mooi en spectaculair gelegen, maar mij moet toch van het hart dat alles, vergeleken met Italië, wat vaal oogt en ook vaak een verfje behoeft. Dit is mijn verslag en dus mag ik daarin zoveel zeuren als ik wil. Maak mij hoofd toerisme en ik geef iedereen donkergele en okerrode muurverf om de boel wat op te fleuren.
Het uitzicht over de krijtrotsen met turquoise zee was spectaculair, soort Dover maar dan dus zonnig. Die krijtrotsen zijn alleen daar, rest eiland graniet.
Mijn man meldt dat in Kopenhagen her wereldcongres kerstmannen plaatsvindt nu, maar ik kan hier even niet weg.
Toen weer naar beneden, ook geen sinecure. Geheel verschwitzt in de auto, op weg naar Porto Vecchio, dwz Ste Lucie de Porto Vecchio, maar eigenlijk naar Pinarella/Pinareddu. De straatnaam bleek een wegnummer, ook handig, dus eerst te ver gereden, omgedraaid, toen ontdekt dat wegnummer straatnaam was, etc. Nu in Residence U Paesolu, twee nachten, in kamer met Louis Seize stoeltjes en kurkbehang. Onderweg ook kurkeiken gezien, de bergen worden hier iets minder groen. In Bonifacio waren trouwens ook etuis en babyschoentjes van kurk te koop, nog nooit gezien.
Nu redelijk afgedraaid dit verslag getypt, dus doe er wat mee!
Soyez les bien climatisés!
-
24 Juli 2018 - 17:36
Eef(je):
Salut,
Ik bewonder jullie geklim, geklauter en de neergang in deze temperatuur, want ik ga er maar van uit dat het minstens zo heet bij jullie is als bij ons in de lage landen.
Ik kom niet verder dan een boekje lezen in de schaduw, een koffietje en een roseetje aan het einde van de middag.
Corsica staat wel op mijn to do lijstje, maar dan in Sept. of in Juni: nog ruim 2 jaren geduld dus, want dan hoop ik echt met volledig pensioen te gaan ( nu heb ik al een beetje voorpret daarvan : prépensioen... )
Morgen vast weer nieuwe avontureuse belevenissen in de grande chaleur corsaire...
Bon courage pour demain et bonne nuit pour ce soir, Eef( je ) -
24 Juli 2018 - 18:00
Petra:
Ik krijg het er erg warm van al dat geklim. Die krijtrotsen in Dover liggen hier nu ook in prachtige warme zon 33 graden. Enjoy and relax xxx☀️ -
24 Juli 2018 - 18:18
:
Ik bewonder jullie wel klimmen met dit hete weer en ook nog dalen., maar ja waar een up is ook een down. Houden jullie je wel in acht en geen gekke dingen doen.
Het is hier code oranje,misschien bij jullie wel rood!!
Nog fijne dagen -
24 Juli 2018 - 21:14
Ava:
Weer een leuk verslag, ik bewonder jullie geklauter en de manier waarop dat beeldend beschreven is (met accenten).
Jammer dat de navigatie niet werkt zoals die in mijn auto (moest ik ook uitvogelen) maar misschien is binnenrijden bij een garage van het automerk dat juliie hebben een idee. Soms weten die mensen het ook niet overigens.
Hier hebben wij het nationaal hitteplan in werking (geloof ik), maar we wisten al dat het heel warm is echter niet dat er een plan achter zat.
Voor morgen een mooie dag gewenst en graag tot je volgende verslag.
Groeten,
Ava
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
