Hannover

Zwei Crema für die Jungs
Na Lübeck ging de reis richting Hannover, waar oma Bieräugel vandaan kwam. We stopten onderweg op aanraden van Phil in Lüneburg en daar was het inderdaad wonderschoon. Er was wat gotiek in kerk- en huisvorm en verder een aandoenlijk riviertje met hijskraan uit 18zoveel. De rijkdom kwam hier ooit uit de zoutmijnen. Neergestreken in de Rosenstrasse bij Café de Brasil, waar een knackiges Kerlchen naar buiten kwam. Hij sprak wonderlijk Duits en maakte complimenten over Martins camera, het feit dat we geen sokken in onze sandalen hadden (misschien heeft dat later nog in de krant gestaan daar, je weet het niet) en kwam dus later met de koffie met de mededeling Zwei Crema etc. Ook als bejaarden kunnen we nog met Jungs worden aangesproken. Oudere vrouwen doen dat in Nederlands nog weleens met “Nou meid,…”
Enfin, erg mooi dus daar, geurige rozen, stokrozen voor bijzondere fantasierijke voordeuren etc. Toen door naar Hannover en daar onze intrek genomen voor 4 nachten in een ParkInn hotel waar men ons, kijkend naar de wallen onder mijn ogen, twee riante kamers gaf. Wat een weelde en wat een rust! ’s Avonds onweer en regen.
Zaterdag 28 juli grijs, maar vrijwel droog weer , koeler. Met de Strassenbahn naar de tuinen van Herrenhausen, ten westen van het centrum. Prachtige baroktuin, na WO II opnieuw aangelegd, grote fontein met spuit van 80m. Prachtige zich steeds herhalende borders en buxuspatronen. Verder enorme kuipplanten, oa datura’s van een meter of 5. Ook het Schloss wordt herbouwd, trouwens.
Aan de andere kant van de trambaan lag een verder deel van de tuinen met pelargoniums in enorme kuipen, een fuchsiatentoonstelling met buitenmodel planten, een orchideeënkas met allerlei wonderlijks, soms fantastisch geurend en daarvoor een tuin in juwelenkleuren die dan ook de naam Schmuckhof droeg. Fantastisch!
Met de tram naar het centrum, waar hier en daar nog prettige stukjes verleden te vinden waren. Natuurlijk veel verdwenen in WO II, maar toch ook wel aardige pleintjes en pandjes. Op allerlei plekken waren pilaren, lantaarnpalen en ander straatmeubilair compleet volgeplakt met fluoriserende afprijsplakkertjes, had wel iets grappigs. Nog even een Primark in geweest, soort afprijskledingwinkel, maar erg druk dus snel naar buiten. Redelijk moe weer naar het hotel.
Zondag 29 juli stond Celle op het programma. Als Lüneburg een aanrader is, dan geldt dat voor Celle in het kwadraat. Het heeft zo’n 500 vakwerkhuizen in allerlei kleuren en vormen en het loopt niet overvol met toeristen. We deden eerst het beroemde Deutsche Stickmuster Museum, met borduurwerk vanaf 1600 in een rozerood houten rococopaleisje gebouwd door een prins van Mecklenburg-Strelitz. Prachtige dingen te zien, dus daar ongeveer 1.5 uur doorgebracht. Bijzondere dingen, soms wanhopig ingewikkeld. Ook mijn Vierlanderlap hangt daar in het origineel, heel leuk om te zien. Zelfs borduurwerk uit Mexico hangt er.
Toen naar het fraaie centrum. Geparkeerd bij het Schloss, en op terras buiten, het was nog wat grijs, Kaffee mit Champagnerkuchen --ik had tenslotte niks gekocht in het museum – weelderig stucwerk in de kerk bekeken en daarna naar het Schloss van de hertogen van Calenberg- Celle en later van de koningen van Hannover. Men was nog aan het restaureren, maar toch al het eea te zien. Verder werd er aandacht besteed aan de relatie Hannover/ Britse kroon en het verhaal van Caroline Mathilde van Groot Brittanniè die moest trouwen met Frederik van Denemarken, van hem ook een zoon kreeg, maar daarna haar heil zocht bij de lijfarts, van wie ze een dochter kreeg )zie verder Enquists Het bezoek van de lijfarts. Prachtige renaissance hofkapel met weelderige decoratie.
Toen in het stadje bij een soort preuvenement een wijntje met Flammkuchen – soort Elzasser pizza—in de zon. En toen moe weer naar huis! Leuke dag en vooral allemaal naar Celle als u ooit in de buurt bent.
Maandag 30 juli stond Hameln op het programma, maar we deden Beim Arzt. Martin had weer last van Duitse ziekte en mag op vakantie altijd graag een dag im Klinikum doorbrengen. We gingen dus met de jichtvoet naar de Notaufnahme van de nabijgelegen Klinikum Oststadt-Heidehaus (Podbielskistrasse) waar in 4,5 uur door Prof. Dr. med. R. Brunkhorst, Chefarzt, Dr med. H.-P. Lorenzen, Oberarzt en PD DR. med. C. Schug-Pasz, Stationsärztin (vooral voor treingangers waarschijnlijk) van alles werd festgestellt: zoals Usuren Metatarsale I- Köpfchen en daarvoor moet dan Ibuprofen bis zum Abklingender Beschwerden, sowie im Intervall bei Hyperurikämie die Dauertherapie mit Allopurinol. Ik bedoel maar. En ik zat dus in het Warteraum, gelukkig met een boek, terwijl er allerlei bedden heen en weer werden gerold met mensen die weer op van alles waren aangesloten. En op een terras met bloemen zitten verveelt tenslotte ook. Dan is een kwijlende lijder nooit weg. De patiënt kreeg nog een vrolijke brief, een Entlassbefund, mee voor evt collega’s die hij in de toekomst zou willen raadplegen, waarin bv het gehalte aan Erythrozyten vermeld wordt. Danach ging es dann in die Apotheke. Dat is nog niet zo makkelijk, want in elke straat zitten er 6. Maar goed, voor € 3,90 een doosje Ibuprofen.
Toen wilde Martin, het was inmiddels 14.45, nog naar bv een Aldi voor wat vloeibare ondersteuning. In plaats van naar het dichtstbijzijnde dorp te rijden, waar dan meestal voor de bebouwde kom een Lidl, Aldi of Penny verschijnt, nam hij de Tomtom en reden we 20 km de stad in de rondte en eindigden in een tamelijk vervallen buurt bij de ReWe. Daarna weer die 20 km terug en de excursies zaten er weer op. Onderweg nog wel het enorme Rathaus van Hannover gezien in Schweriner Schloss stijl.
Morgen dus maar naar Hameln, op weg naar het laatste hotel in Münster. Wat een Abenteuer, hè?